Starożytne hieny wędrowały kiedyś po arktycznej biesiadzie na wełnianych mamutach, ujawniając skamieniałe zęby

Dziki Epoka lodowcowa hieny włóczyły się po Kanadzie Arktyczny według naukowców, którzy zidentyfikowali parę skamieniałych zębów znalezionych w 1,4 miliarda lat temu Terytorium Yukon w 1973 r.

„Biegnące hieny” wykluczyłyby istnienie polujących stad koni i karibu, a także padlinożernych trupów włochatych mamutów lub kotów szablastozębnych żyjących na rozległym pół zamrożonym stepie.

Tajemnicze zęby, które siedziały niezidentyfikowane w szufladach muzealnych od ponad 40 lat, są pierwszym dowodem na to, że wysoce adaptowalne hieny wielkości wilka znajdowały się w północnoamerykańskiej Arktyce, wynika z publikacji opublikowanej w czasopiśmie Otwórz czwartorzęd.

The skostniały zęby należały do Chasmaporthetes ossifragus hieny, które wędrowały po Arktyce od 850 000 do 1,4 miliona lat temu, twierdzą naukowcy.

Odkrycia wypełniają ważną lukę w wiedzy naukowców na temat tego, jak hieny dotarły do ​​Ameryki Północnej, twierdzi główny paleontolog dr Jack Tseng z Uniwersytetu w Buffalo.

Powiedział: „Skamieniałości tego rodzaju hien znaleziono w Afryce, Europie i Azji, a także w południowych Stanach Zjednoczonych. Ale gdzie i jak te zwierzęta dotarły do ​​Ameryki Północnej? Zęby, które badaliśmy, chociaż miały tylko dwa zęby, zaczynają odpowiadać na te pytania. ”

Kości sugerują, że starożytne hieny weszły do ​​Ameryki Północnej przez Beringię, gdzie powstał most lądowy Beringa, łączący Azję z Ameryką Północną w okresach niskiego poziomu morza.

Stamtąd zwierzęta udały się na południe do Meksyku. Pierwsze hieny, o których wiadomo, że dotarły do ​​Ameryki Północnej, pochodzą sprzed około pięciu milionów lat.

„Te rzadkie zapisy hien w Arktyce wypełniają ogromną lukę w miejscu, w którym spodziewaliśmy się dowodów na ich krzyżowanie się między kontynentami, ale do tej pory nie mieli dowodów” – powiedział dr Tseng.

Próbki zostały schowane w zbiorach Kanadyjskiego Muzeum Natury w Ottawie i zapomniane, dopóki dr Tseng nie odkrył starych notatek opisujących tajemnicze zęby. Pojechał do muzeum i szybko zidentyfikował je jako należące do rodzaju Chasmaporthetes.

Starożytne hieny miały zróżnicowaną historię rodzinną, z wieloma dziesiątkami gatunków występujących w miejscowościach na półkuli północnej.

Hieny pojawiły się w Europie lub Azji około 20 milionów lat temu. Później udali się do Afryki, a niewielka ich liczba dotarłaby do Ameryki Północnej.

Chasmaporthetes miały dłuższe i bardziej równomierne nogi niż dzisiejsze hieny, a także miały płytszą czaszkę, nadającą im bardziej wilczy wygląd.