Rzadka pszczoła zaginęła od stulecia, ponownie odkryta w Australii

Gatunki, Pharohylaeus lactiferus, pochodzi z tego obszaru, ale ostatnio odnotowano go w 1923 r. i tylko sześć zostało znalezionych.

Jednak rozpoczęto szeroko zakrojone poszukiwania terenowe, aby stwierdzić, czy wyginął, czy nie, co doprowadziło do ponownego odkrycia gatunku.

Naukowcy z Uniwersytetu Flinders w Adeleide powiedzieli, że pszczoła była tam przez cały czas, ale prawdopodobnie była pod coraz większą presją, aby przeżyć.

„Jest to niepokojące, ponieważ jest to jedyny australijski gatunek w Pharohylaeus rodzaju i nic nie wiadomo o jego biologii ”- powiedział badacz James Dorey.

Polowanie rozpoczęło się po tym, jak inni eksperci od pszczół, Olivia Davies i dr Tobias Smith, podnieśli możliwość wyginięcia gatunku, opierając się na braku jakichkolwiek niedawnych obserwacji.

Pomyślne ponowne odkrycie nastąpiło po obszernym pobraniu próbek z 225 ogólnych i 20 docelowych miejsc pobierania próbek w Nowej Południowej Walii i Queensland.

Naukowcy ocenili również najnowsze poziomy różnorodności biologicznej, ostrzegając, że utrata siedlisk i fragmentacja lasów deszczowych Australii, wraz z pożarami lasów i zmianą klimatu, mogą wywrzeć presję na wymarcie tego i innych gatunków bezkręgowców.

„Trzy populacje P laktonośny zostały znalezione podczas pobierania próbek pszczół odwiedzających ich ulubione gatunki roślin wzdłuż większości wschodniego wybrzeża Australii, co sugeruje izolację populacji ”- powiedział Dorey.

Zespół badawczy stwierdził, że „silnie rozdrobnione siedlisko” regionu wraz z potencjalną specjalizacją gatunku może wyjaśniać rzadkość występowania P. lactiferus.

Australia oczyściła już ponad 40 procent swoich lasów i terenów leśnych od czasu kolonizacji europejskiej, pozostawiając większość pozostałej części podzieloną i zdegradowaną.

„Moje analizy geograficzne wykorzystane do zbadania zniszczenia siedlisk w bioregionach Wet Tropics i Central Mackay Coast wskazują na podatność lasów deszczowych Queensland i P. lactiferus populacji do pożarów buszu, szczególnie w kontekście fragmentacji krajobrazu ”- powiedział Dorey.

Badanie ostrzega również, że gatunek jest jeszcze bardziej wrażliwy, ponieważ wydaje się, że preferują bardzo specyficzne kwiaty i znaleziono je tylko w pobliżu lasów tropikalnych lub subtropikalnych – jednego rodzaju roślinności.

Znane populacje P. lactiferus pozostają rzadkie i podatne na zniszczenie siedlisk w wyniku zmiany sposobu użytkowania gruntów lub zdarzeń, takich jak pożary, podsumowuje artykuł.

„Przyszłe badania powinny mieć na celu pogłębienie naszej wiedzy na temat biologii, ekologii i genetyki populacji P. lactiferus– powiedział pan Dorey

„Jeśli mamy zrozumieć i chronić te wspaniałe australijskie gatunki, naprawdę musimy zwiększyć wysiłki związane z biomonitoringiem i ochroną przyrody, a także finansować opiekę nad muzeum i digitalizację ich zbiorów oraz inne inicjatywy”.

Badanie zostało opublikowane w The Journal of Hymenoptera Research.