Nowe badania pokazują, że ogromne rozmiary wymarłego rekina megalodon zniknęły z listy przebojów

To jest rekin to sprawia, że ​​wielki biały w Szczęki wyglądają jak małe narybek.

Gargantuan megalodon, który mieszkał w oceany na całym świecie od 15 do 3,6 miliona lat temu był wielkim drapieżnikiem wierzchołkowym i jedną z największych ryb, jakie kiedykolwiek istniały.

Zapis kopalny wskazuje, że ten gatunek dominował w oceanach w tym okresie, zanim ostatecznie wymarł.

Ale bez całkowitego skamieniałego szkieletu, który kiedykolwiek został znaleziony – ponieważ miękkie szkielety ryb chrzęstnych raczej nie zostaną zachowane – paleontolodzy muszą polegać na badaniu zębów, najtrudniejszej części ciała rekina.

Nowe badanie, analizujące pomiary wykonane z tej samej grupy rekinów, co megalodon Otodus, wskazuje, że maksymalny rozmiar ciała, jaki mógł osiągnąć, byłby ogromny: około 15 m (50 stóp) długości – lub „poza mapami w świecie rekinów” , zdaniem zespołu badawczego.

Dla porównania, duże żarłacze białe mogą osiągać długość ponad 6 m (20 stóp). Tymczasem płetwal błękitny, ssak, jest nadal znacznie większy, osiągając 30 m.

Jedynymi innymi rekinami, które były w stanie zbliżyć się do skali megalodonu, jest kilka gatunków jedzących plankton, takich jak rekin wielorybi i rekin olbrzymi.

Nowe badania pokazują dokładnie, jak wyjątkowo gigantyczny był rekin, według Kenshu Shimady, paleobiologa z DePaul University w Chicago i głównego autora badania.

„Lamniform rekiny reprezentowały główne drapieżniki w oceanach od czasów dinozaurów, więc uzasadnione jest twierdzenie, że musiały odegrać ważną rolę w kształtowaniu ekosystemów morskich, które znamy dzisiaj” – powiedział dr Shimada.

Wcześniej sugerowano, że ciepłokrwistość doprowadziła do gigantyzmu (ponad 6 m lub 20 stóp) w wielu liniach lamniform.

Jednak nowe badanie proponuje strategię reprodukcyjną z unikalnym kanibalistycznym zachowaniem polegającym na jedzeniu jaj wśród wcześnie wyklutych zarodków, które ma miejsce, gdy jest jeszcze wewnątrz matki.

Naukowcy stwierdzili, że może to odżywiać wcześnie wyklute zarodki i być kolejną możliwą przyczyną częstej ewolucji gigantyzmu, którą osiągają rekiny lamniform.

„To przekonujący dowód na naprawdę wyjątkowe rozmiary megalodonu” – powiedział współautor Michael Griffiths, profesor nauk o środowisku na William Paterson University w Wayne, New Jersey.

Współautor Martin Becker, także profesor nauk o środowisku na Uniwersytecie Williama Patersona, dodał: „Ta praca stanowi krytyczny postęp w naszym zrozumieniu ewolucji tego olbrzyma oceanicznego”.

Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie Biologia historyczna.