Naukowcy znajdują najstarszy odkryty materiał stały

Naukowcy znaleźli najstarszy odkryty materiał stały – kawałek Gwiezdny pył które powstały jakieś siedem miliardów lat temu.

Naukowcy opisują znalezisko jako „stałe próbki gwiazd, prawdziwy gwiezdny pył”, który jest starszy nawet od naszego Słońca.

Chociaż jest starszy niż jakikolwiek inny stały materiał znany ludzkości, przybył na Ziemię dopiero 50 lat temu, kiedy spadł na ziemię meteoryt.

Gwiazdy rodzą się, gdy pył i gaz są przyciągane do siebie w przestrzeni, zbrylając się i ogrzewając w miarę wzrostu. W końcu umrą i wyrzucą materiał w przestrzeń kosmiczną, która będzie tworzyć nowe gwiazdy, planety lub meteoryty.

Nowo odkryty materiał był kiedyś częścią tego procesu, zanim zstąpił na Ziemię jako część jednego z takich meteorytów.

Główny autor Philipp Heck, kustosz w Field Museum i profesor nadzwyczajny na University of Chicago, powiedział: „To jedno z najbardziej ekscytujących badań, nad którymi pracowałem.

„Są to najstarsze materiały stałe, jakie kiedykolwiek znaleziono, i mówią nam o tym, jak gwiazdy powstały w naszej galaktyce”.

Materiały badane w badaniu opublikowanym w Proceedings of National Academy of Sciences nazywane są ziarnami przedpolu minerałów powstałymi przed narodzinami Słońca.

„Są to stałe próbki gwiazd, prawdziwy gwiezdny pył” – powiedział prof. Heck.

Ziarna przedpolarne są jednak małe i rzadkie, występują tylko w około 5% meteorytów, które spadły na Ziemię.

Ale Field Museum ma największą część meteorytu Murchison, skarbca ziaren przedpolarnych, które spadły w Victoria w Australii w 1969 roku.

Ziarna przedpolarne do tego badania zostały wyizolowane z meteorytu Murchison około 30 lat temu na University of Chicago.

Proces ten polega na kruszeniu fragmentów meteorytu na proszek.

Współautorka Jennika Greer, absolwentka Field Museum i University of Chicago, powiedziała: „Po podzieleniu wszystkich kawałków jest to rodzaj pasty i ma ostrą cechę – pachnie jak zgniłe masło orzechowe”.

Tę „pastę z zepsutego masła orzechowego i meteorytu” rozpuszczono następnie w kwasie, aż pozostały tylko ziarna przedpolarne.

Naukowcy porównali ten proces do spalenia stogu siana, aby znaleźć igłę.

Po wyizolowaniu ziaren przedpolarnych naukowcy ustalili, z jakiego rodzaju gwiazd przybyli i ile mieli lat.

Dane dotyczące wieku ekspozycji pozwoliły naukowcom zmierzyć ich ekspozycję na promień kosmiczny.

Mierząc, ile nowych elementów wytwarzanych przez promienie kosmiczne jest obecnych w ziarnie przedsłonecznym, naukowcy mogą określić, jak długo był on wystawiony na działanie promieni kosmicznych, mówiąc im, ile ma lat.

Naukowcy dowiedzieli się, że niektóre ziarna preolarne w ich próbce były najstarszymi kiedykolwiek odkrytymi na Ziemi.

Na podstawie liczby promieni kosmicznych, które pochłonęły, większość ziaren musiała mieć od 4,6 do 4,9 miliarda lat, a niektóre ziarna były starsze niż 5,5 miliarda lat.

Ale wiek ziaren przedpolarnych nie był końcem odkrycia.

Gdy ziarna przedtrzonowe powstają, gdy gwiazda umiera, ujawniają jej historię.

Naukowcy sugerują, że siedem miliardów lat temu nastąpiło zderzenie nowych gwiazd.

„Mamy więcej młodych ziaren, niż się spodziewaliśmy” – powiedział prof. Heck.

„Nasza hipoteza jest taka, że ​​większość tych ziaren, które mają od 4,6 do 4,9 miliarda lat, powstały w epizodzie zwiększonego formowania gwiazd.

„Był czas przed początkiem Układu Słonecznego, kiedy powstało więcej gwiazd niż zwykle”.

Naukowcy odkryli również, że ziarna przedtrzonowe często unoszą się w przestrzeni utkniętej razem w dużych skupiskach, takich jak „granola”, co wcześniej nie było uważane za możliwe na taką skalę.

Dodatkowe raportowanie przez stowarzyszenie prasowe